TechBlog – Jelle van Asperen Junior maintenance engineer

Maintenance engineer zijn tijdens deze coronacrisis en werkzaam bij een klant in de zuivelindustrie, maakt het werk nog uitdagender dan het al is. De basisvraag blijft altijd hetzelfde; hoe zorg ik dat mijn fabriek door blijft draaien? Zeker nu er mensen uitvallen, onderdelen zijn langzamer of niet leverbaar, er zijn minder vrachtwagens op de weg.. Hoe zorgen wij dan toch voor continuïteit in het proces? We moeten – helemaal nu – blijven produceren. De vraag blijft. De koeien blijven ook de melk produceren. Iedereen moet blijven eten. Voeding moet geproduceerd blijven worden, zowel voor de economie, als voor de natuur. Hoe waarborgen we de continuïteit in dit proces?

Bij de klant Friesland Campina in ’s-Hertogenbosch wordt roomboter geproduceerd.  Deze wordt na productie verpakt in consumentenverpakkingen, maar ook grootverpakkingen voor bijvoorbeeld bakkerijen en chocolaterieën. Tijdens deze crisistijd is het vooral merkbaar dat iedereen constant bezig is met opperste concentratie. Een ideaal beeld voor een werkgever natuurlijk, maar dit is serieuze ernst. Elke dag wordt naar het plan van het onderhoudsbeheersysteem – waar ik constant aan werk – gekeken: Is er een storing? Moet dit nu worden opgelost of kan het ook later? Wat hebben we hiervoor nodig? Maar ook het voorraadbeheer is een uitdaging, levertijden zijn anders of zelfs helemaal niet. Hebben we alles in huis?

Zo zijn er bijvoorbeeld twee botermachines, meerdere verpakkingslijnen en logistieke machines die de producten afvoeren. Deze apparatuur is de belangrijkste in de fabriek omdat er geen producten geproduceerd/geëxporteerd kunnen worden wanneer deze stil komen te staan. Deze kritische machines krijgen in tijden van de Corona crisis extra aandacht. Het broodnodig onderhoud en het verhelpen van storingen op deze machines krijgt voorrang, en zal zo snel mogelijk uitgevoerd moeten worden. Maar er wordt ook verder gekeken: Wat kan er uitgesteld worden? Wat kan met spoed worden geleverd? Wat kunnen we zelf maken? Kunnen we iets zelf vervangen of hebben we hier expertise van de leverancier voor nodig? Geen enkele dag is hetzelfde.

Tijdens mijn werk stel ik mijzelf altijd vragen, zoals: ‘Waarom doen wij twee jaar met bepaalde kleppen terwijl de fabrikant zegt dat je er vier jaar mee zou kunnen doen?’ Dat onderzoeken we dan en proberen aan de hand van variabelen van verschillende situaties, omgevingen en zelfs tijdstippen, verandering aan te brengen.

De opdrachtgever verwacht ook van je dat je deze vragen aan jezelf stelt. Ik zou bij wijze van spreken een nieuwe fabriek kunnen kopen, met alles nieuw er in. Je zet het aan en verwacht dat alles jaren mee zal gaan, zoals voorgeschreven.

Maar dat gebeurt niet. Het is dan aan mij om te kijken waar het aan ligt. En dat kunnen veel factoren zijn! Zijn het gebruikersfouten? Zo kan er een verkeerde vloeistof in zitten of iemand heeft het verkeerde knopje ingedrukt. Machines maken geen fouten, die doen wat ze moeten doen. Maar er zijn altijd zaken die veranderen waardoor we scherp moeten blijven. Sommige zaken zijn variabel, andere zaken weer niet. Hier ben je bezig met alles tegelijk.

Is werken bij SPIE ook iets voor jou?